شاید آن روز که سهراب نوشت :

قایقی خواهم ساخت ؛

خبر از بی کسی سرو  و سپیدار نداشت ! ....

تک درختی مانده ، به سحرگاه سکوت .....

کو درختی که بسازم قایق ؟

کو سپیدار بلند ؟

سرو آزاده کجاست ؟

همه لب تشنه ی مِهر....

همه پابوس عزا .....

همه در هِجر بهار....

همه در فرقت یار .....

درکف دست بیاور آبی ....
پای آن سرو نژند .....
آن سپیدار شده تشنه ز درد .....
درد او بی عشقی ....
غم او بی مهری .....

درکف دست بیاور آبی ....
تا کشانم نهری ....
پای آن سرو بلند...
نهری از عشق و وفا ....
نهری از شوق و صفا

سایه ایی خواهم ساخت
بهر آن عابر پیر ....

سایه ایی خواهم ساخت ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: